Menu
Menu
Daar stonden we dan de dag voor vertrek, gepakt en gezakt, maar door een mogelijke staking van de luchtverkeersleiding in België, nog niet zeker van waar we zouden opstijgen. Nadia was op de hoogte en had al een noodscenario klaarliggen maar uiteindelijk kregen we het verlossende nieuws dat de staking niet door zou gaan, oef. Klantenservice ten top maar we konden zonder problemen vertrekken uit Zaventem.
Netjes op tijd afgezet aan de luchthaven door schoonbroer Geert, bagage ingecheckt en klaar voor onze eerste mini vlucht naar Amsterdam. Nog even de benen strekken om van terminal te veranderen en we zaten op onze tweede vlucht met bestemming Los Angeles.
Netjes op tijd afgezet aan de luchthaven door schoonbroer Geert, bagage ingecheckt en klaar voor onze eerste mini vlucht naar Amsterdam. Nog even de benen strekken om van terminal te veranderen en we zaten op onze tweede vlucht met bestemming Los Angeles.
Bij onze aankomst in West Hollywood werden we hartelijk ontvangen in onze Bed & Breakfast door de eigenares, Elaine. Ondanks dat Elaine al meer dan 50 jaar in LA woont, kon je haar Britse achtergrond meteen herkennen zodra je de woning betrad. Van de woonkamer tot de slaapkamer was alles met zorg ingericht in verschillende thema’s, te talrijk om op te sommen.
Eenmaal de koffers op de kamer was het tijd voor een eerste verkenning. Van de B&B was het slechts 15 minuutjes stappen tot het begin van de ‘Walk of Fame’. Niet ver maar in 34° moet je uitdrogen vermijden en waar beter je dorst lessen dan in het Hard Rock Café. Op onze roadtrip van de westkust in 2007 was het café gesloten voor renovatie dus was het voor ons het ideaal moment om Hard Rock Café #78 aan onze lijst toe te voegen. Na een hapje en een drankje hebben wij dan de rest van de strip afgelopen alvorens we ons naar de B&B hebben begeven voor een welverdiende nachtrust.
Na een gezellig ontbijt zijn we vertrokken voor onze wandeling naar Beverly Hills via Sunset- en Melrose boulevard. Een doorsnee-Amerikaan zou je zot verklaren dit te voet te doen maar wij hebben genoten van de wandeling en alles die we onderweg zijn tegengekomen. Enkele foto’s aan de iconische plaatsen in Beverly Hills en Rodeo Drive en het was tijd om terug te keren. Misschien hadden we daar beter zoals een Amerikaan gedaan en het openbaar vervoer genomen want er leek geen eind te komen aan de terugweg. Blij waren we toen we de sterren van Hollywood Bld. onder onze voeten zagen verschijnen. Genoeg gestapt voor één dag en in de namiddag hebben we dan zoals de normale toerist een scenic tour gedaan die ons van Hollywood in een open bus tot in de heuvels van LA heeft gebracht met zicht op het beroemde Hollywood Sign. Een mooie afsluiter van Los Angeles.
Na het ontbijt was het tijd om de koffers dicht te doen en afscheid te nemen van Elaine en Los Angeles. Onze bestemming was de cruiseterminal in San Pedro op zo’n 40 minuten rijden van West Hollywood. Vanaf daar kennen we de routine: bagage afgeven en je naar de terminal begeven voor de incheckprocedure. Douane- & paspoortcontrole, onze Princess Medallion ophalen en in een recordtijd van 15 minuten stonden we aan boord van de Majestic Princess. Klaar voor ons 26-daags cruise-avontuur over de Stille Oceaan en Frans-Polynesië met als eindbestemming Sydney, Australië.
Onze eerste stop was Honolulu, Hawaii maar daarvoor hadden we 4 zeedagen om van het uur verschil te bekomen. Negen uur die uiteindelijk in Hawaii zou oplopen tot twaalf uur tijdsverschil met het thuisfront. Tijd genoeg dus om alle faciliteiten van het schip te verkennen. Zoals altijd ontdek je dagelijks nieuwe, leuke plaatsen. Op zeedag 2 hebben we ook een eerste specialiteitenrestaurant geprobeerd. ‘The Catch by Rudi’ is zeker een aanrader voor de visliefhebber. Een vlotte, vriendelijke bediening en een presentatie waar menig restaurant kan van leren. Met een uitnodiging op zak hoefden we zelfs geen opleg te betalen, bedankt Cruise Selection. En met een vol programmaboekje hoef je je tijdens de zeedagen niet te vervelen waardoor de 4 dagen zijn voorbijgevlogen.
In Honolulu hadden we een Princess-excursie geboekt voor de ochtend, onder andere naar Pearl Harbor. Dit stond al lange tijd op onze verlanglijst. Groot was onze teleurstelling toen Princess ons tijdens de zeedagen informeerde dat het bezoek aan het USS Arizona Memorial niet was inbegrepen bij de excursie. Een teleurgestelde stop bij de Excursion Desk en zelfs een poging om tickets te reserveren mochten niet baten. We moesten dus afwachten tot de dag zelf, in de hoop toch nog mee te kunnen met een paar beschikbare plaatsen op de veerboot naar het Memorial.
Met dreigende wolken boven het eiland zijn we de haven van Honolulu binnengevaren. Na snel nog een ontbijt te hebben genuttigd, waren we klaar om voor de eerste keer tijdens deze cruise van boord te gaan. Onze humoristische buschauffeur nam ons eerst mee op een rondrit door de stad langs alle bezienswaardigheden voordat we richting Pearl Harbor vertrokken.
Het was 9u45 toen we op de site aankwamen en we moesten om 12u terug aan de bus zijn dus hadden we volgens de chauffeur tot 11u om ons geluk te wagen in de lijn van de pechvogels zonder ticket. Om het kwartier vertrok een boot met 148 man naar de Memorial. De lijn schoof vlot maar het was toch nagelbijten tot het einde. Toen we van de National Garde als laatste twee mee mochten met de boot van 10u45 kon ons geluk niet op. Het bezoek aan de USS Arizona was een feit. Eenmaal terug hadden we nog net de tijd om door de rest van het park te wandelen voor we terug naar de ons bus moesten. Van Pearl Harbor was het eerst naar Pali Lookout, een mooi uitkijkpunt over het eiland, en daarna nog een passage door het militair kerkhof ‘National Memorial Cemetery of the Pasific’ alvorens we terug aan de terminal werden afgezet.
In de namiddag hadden we een wandeling van 5 km langs de kust tot aan Waikiki Beach voorzien. Onder een stralende zon en 35° waren we maar al te blij om het Hard Rock Café van Honolulu te bereiken. Voor ons café #79 en de ideale plaats om de innerlijke mens af te koelen met een frisse pint. Van aan het café was het maar 200 m stappen tot aan het beroemde strand Waikiki Beach. Nu was het enkel nog een mooi plaatsje uitzoeken om de befaamde zonondergang te bewonderen. Enkele uren later was onze missie geslaagd waarna we onze terugweg hebben aangevat.
Netje op tijd aan boord om tegen 23u te vertrekken richting Frans-Polynesië. Een dag vroeger dan voor zien maar door de verschrikkelijke brand op Maui was onze stop in Lahaina uit het programma gehaald en vervangen door een dagje op het eiland Moorea, Polynesië.
Hier opnieuw 5 zeedagen om de afstand te overbruggen. Een hoeveelheid zeedagen die je erbij moet nemen als je een herpositioneringscruise over de Stille Oceaan plant. Niet getreurd, er waren opnieuw genoeg activiteiten om je dagen te vullen en anders kon je nog altijd luieren aan het zwembad, in een jacuzzi of in de ‘sanctuary’.
Op zeedag drie was er zelfs een ludieke ceremonie rond het zwembad terwijl we de evenaar over voerden met een leuk certificaat als aandenken voor alle passagiers.
Dan was het zo ver, bij het eerste daglicht, onder een grijs wolkendek doemden de bergpieken van Moorea in Frans-Polynesië op. Eenmaal voor anker in Opuohu baai was het wachten op onze tender om ons aan land te brengen in Papeto’ai. Een bonus tijdens het wachten waren de drie bultrugwalvissen die in de baai kwamen voorbij gezwommen, toch altijd een wow-moment.
Aan land gaan op Moorea was voor ons ook een persoonlijk wow-moment: wij waren nu bij de gelukkigen die konden afvinken dat we de zeven continenten hadden bezocht en over de zeven oceanen hadden gevaren.
Wij hadden op Moorea een pittige wandeling van 8,6 km naar ‘Belvédère Lookout’ op ons programma gezet maar een tropische regenbui, die nooit uit te sluiten valt in het paradijs, zorgde ervoor dat we, eens aan wal, toch eerst wat overdekte souvenirshop hebben bezocht.
Na een leuk fotomoment van Marleen met enkele lokale schoonheden was het tijd om onze wandeling aan te vatten. De eerste helft van de wandeling was vlak langs de oevers van de baai, éénmaal aan het eind begon de klim richting Belvédère. Gelukkig was intussen de regen gestopt en konden de jassen uit. Het ene mooie zicht volgde het andere op.
De fotomomenten zorgden telkens voor een welgekomen pauze tijdens het klimmen. Bij 28° en 95% luchtvochtigheid werd het een puffende beklimming. 90 minuten later nog een laatste bocht en dat besef je waarvoor je al deze stappen hebt gezet. Het beeld vanaf Belvédère Lookout over de twee baaien met daartussen de impressionante berg Rõtui waren adembenemend.
Efkens op krachten komen met een koekje – die werd gedeeld met een lokale kip – en we waren klaar voor de afdaling. Nog een stop langs de waterkant met een lokale pint en het was opnieuw richting schip voor een overtocht van 3u naar Papeete, Tahiti waar we twee nachten aangemeerd bleven.
Op onze eerste dag in Pateete hadden we een lokale 4WD jeepexcursie geboekt. Onze gids Podi heeft ons mooi op tijd opgepikt en na het ophalen van drie andere koppels was het langs de prachtige kustlijn richting Urarii Manu. Van daaruit was het 38 km dwars door het hart van het eiland.
Door het regenwoud en de vulkaankrater van de Papenoo vallei. Hoewel Podi een toffe gids was kregen we net iets te veel info waardoor de regenwolken de tijd kregen om ons in te halen.
Bij het binnenrijden van het nationaal park was de volgende tropische regenbui een feit. Regen die bij ons gebleven is tot we, geloof het of niet, om 16u aan de andere kant van het eiland het nationaal park verlieten.
’s Middags was er een stop voor lunch op één van de bergtoppen waar je door het weer maar deels kon genieten van het panorama.
Door de regen doken er in de namiddag watervallen op met honderden tegelijk. Prachtig om te zien maar door de nevel moeilijk op foto te krijgen.
Wel een pluim voor de stuurmanskunsten van onze gids die ons in alle veiligheid door het park heeft geloodst en ons keurig heeft afgezet aan de terminal.
Op dag twee in Tahiti geen excursie maar een verkenning van de stad Papeete. Via het stadspark met allerlei kunstwerken en muurschilderijen kan je de ganse kustlijn aflopen.
Terugkeren hebben we gedaan via de binnenstad waar voldoende winkels, terrasjes en marktjes zijn om iedereen te plezieren.
Toerisme mag dan wel voor een groot deel van hun inkomsten zorgen, het valt op dat iedereen hier super vriendelijk en behulpzaam is.Drie dagen Frans-Polynesië was niet voldoende om alles te ontdekken maar is zeker een plaats waar we nog eens terug zouden willen keren. Helaas onze tijd zat erop en het was tijd om weer aan boord te gaan. Volgende bestemming de Amerikaanse Samoa eilanden
Drie dagen om te relaxen, nieuwe specialiteiten te ontdekken op het buffet en ’s avonds een Broadway show meepikken. Het leven aan boord moet niet moeilijker zijn dan dit. En wat we nu ook weer gedaan hebben is, de dag voor een aanleghaven, gaan luisteren naar een expert. Altijd interessant om enkele nuttige tips op te pikken voor je aan land gaat.
Onder een stralende zon zijn we aangekomen in de baai van Pago Pago waar we opnieuw verwelkomd werden door een groep lokale dansers.
Eenmaal de formaliteiten van douanes achter de rug was het op zoek gaan naar het lokaal agentschap ‘Best Tours’ waarbij we een culturele excursie naar het eiland Aunu’u geboekt hadden. Ver hoefden we niet te lopen want ze stonden ons op te wachten op de kaai om ons te begeleiden naar ons open busje.
Aan vervoer geen gebrek, de kleurrijke busjes volgden zich in snel tempo op om iedereen naar zijn/haar bestemming te brengen. Na 40 minuten langs een kronkelende kustlijn waren we in Auasi om de ferry te nemen naar het kleine eiland Aunu’u. Zo stond het toch in de brochure maar in realiteit lagen er twee kleine aluminium bootjes op ons te wachten. De oversteek van 15’ over een ruwe zee werd meteen een extra avontuur.
Eens op het eiland werden we verwelkomt door een lokale familie die ons enthousiast hun gebruiken toonden en ons de mooie plekjes van het eiland liet zien. ‘s Middags hadden ze zelf eens lunch voorzien met lokale broodvrucht, een salade van katvis en kip gebakken in een traditionele grondoven. Alleen al uit respect hebben wij alles geprobeerd en spijt hadden we allerminst, alles was superlekker en dit samen met vers, gekoelde kokosmelk rechtstreeks uit de noot. Meer moet da niet zijn.
In de namiddag was het tijd om afscheid te nemen en terug ons gammele bootje op te zoeken om de oversteek te maken. Op de terugweg met de bus was het opnieuw genieten van de stranden en de ruwe kust. Terug aan het schip was er nog ruim tijd voor een bezoek aan een lokaal marktje en een wandeling langs de baai tot aan de Fatu-ma-futi rots. Ook hier zou je perfect een weekje kunnen vertoeven zonder je te vervelen maar voor ons was onze leuke dag ten einde en hebben we met een ondergaande zon Pago Pago verlaten.
Op papier hadden we opnieuw vier zeedagen voor de boeg maar in feite werden het drie zeedagen omdat 26 oktober voor ons nooit heeft bestaan door het overschrijden van de internationale datumgrens.
Heel raar als je op woensdagavond in je bed kruipt, 8u slaapt, opstaat en het is vrijdagmorgen. Een dag gewonnen met zicht op Nieuw-Zeeland maar dit was buiten cycloon Lola gerekend. De restanten van deze cycloon zorgden voor een zeer wilde zee op de laatste zeedag maar het schip bleef relatief stabiel.
Toen we rond 3 uur ’s nachts de rustigere wateren tussen de eilanden hadden bereikt was het ergste achter de rug (dachten we) tot we ‘s morgens bij het ontbijt te horen kregen dat de haven van Auckland gesloten was voor alle scheepvaart.
Een nachtmerrie voor velen want in Auckland moesten 700 passagiers van boord en 800 nieuwe stonden in de terminal te wachten om aan boord te komen. Pas in de late namiddag kwam de mededeling dat we om 21u de haven mochten binnenvaren maar de passagiers nog tot de volgende ochtend moesten wachten om van boord te gaan.
Bijkomend zijn we dan zelf tot de ontdekking gekomen dat onze tweede stop in Nieuw-Zeeland, Tauranga, geschrapt was uit ons cruiseprogramma en dat we na ons dagje Auckland onmiddellijk zouden doorvaren naar onze derde stop ‘Bay of Islands’. Hier had Princess toch iets beter kunnen communiceren.
In Tauranga hadden we een excursie geboekt naar Mount Maunganui, de Mamaku-bossen, de Pohutu-geiser en een bezoek aan de lokale Maori-bevolking. We vonden het zeer spijtig maar gelukkig voor ons hebben we nog alles op tijd kunnen annuleren.
Een dag later dan voorzien zijn we dan van boord gegaan in Auckland voor een bezoek aan de stad. Via de Waterfront en het viaduct in Wynyard Quarter zijn we onze wandeling gestart die ons tot aan de skytower heeft gebracht. Daarna zijn we via het stadhuis en St-Kevins Arcade naar het Albert park gewandeld vanwaar we de oversteek gemaakt hebben naar Auckland Domain en het Auckland War Memorial Museum. Net toen we op het eind van de stevige klim door het Domain een bankje gingen opzoeken zagen we een serre tevoorschijn komen van achter enkele palmbomen. Groot was onze verbazing wat we daar allemaal ontdekt hebben: twee serres met een kleurenpracht aan bloemen en daarnaast nog een tropische tuin met boomvarens. We liepen in de stad Auckland maar hadden het gevoel dat we in een bos zaten.
Daarna hebben we via een bospad het Domain verlaten en zijn we opnieuw richting centrum getrokken. Net toen kort na de middag een regenwolk overtrok passeerden we een klein koffiehuisje waar we konden schuilen terwijl we een lekkere koffie nuttigden. Van een goede timing gesproken. Een half uur later was de zon opnieuw van de partij en hebben we het laatste stuk van onze wandeling kunnen afmaken.
Onze tweede stop in Nieuw-Zeeland was Bay of Islands. Een streek die bestaat uit honderden eilandjes. Om aan land te gaan in Waitangi hadden we voor een tweede maal tenderboten nodig. Van daar was het 15 minuutjes met een (gratis) pendelbus naar het stadje Paihia. Vanuit het centrum van Paihia had ik een korte hiking trail gevonden die ons op het einde opnieuw een mooi panorama van de baai en zijn eilandjes zou moeten geven. Na één kilometer stappen via School Road kom je aan de ‘Paihia School Road Track’. Een mooi aangegeven hiking trail van 1.5 km die je onmiddellijk in de natuur onderdompelt. Omdat we vroeg waren vertrokken hebben we tijdens de klim maar één wandelaar tegenkomen waardoor je in de bossen het gevoel had alleen op de wereld te zijn, zalig. Eenmaal boven opnieuw een prachtig zicht van de omgeving. Terug beneden hadden we nog tijd genoeg en hebben we dan maar beslist de terugweg naar Waitangi te voet te doen en nog eens te stoppen aan het Treaty House waar destijds het verdrag van Waitangi werd getekend met de Maori leiders. Een mooi domein met enkele tentoonstellingsruimtes die zeker de moeite zijn voor een bezoekje.
Het was even aanschuiven voor een plaatsje op de tenderboot terug maar het was voor ons voornamelijk het besef dat het de laatste maal was dat we aan boord gingen. De volgende stop was immers Sydney, de eindhalte van onze cruise.
Nog voor dageraad lagen we op zaterdag aangemeerd in Sydney en was het vlug naar het bovendek om enkele foto’s te nemen. Je staat tenslotte niet alle dagen op met links een zicht op het wereldberoemde Opera House en rechts Sydney Harbor Bridge.
Na ons laatste ontbijt was het uitchecken en een taxi naar ons hotel.
Ons hotel bestond in feite uit studio’s en appartementen met een slaapgedeelte, badkamer, salon en keukentje vanwaar je een mooi zicht had over Hyde Park. Geen ontbijtbuffet meer maar in de late namiddag werd je ontbijt afgeleverd op de kamer. Niet zoals we gewoon waren maar het was de gelegenheid om af te bouwen met zicht op thuis.
De rest van de zaterdag en zondag was het grijs en regenachtig en zijn we in het centrum van Sydney gebleven. Het is een grote stad dus genoeg om te bezoeken en te schuilen als de regensluizen opengingen. En als er een hongertje opkomt heb je altijd ‘The Food Court’ in het Westfield shopping centrum. Alle specialiteiten van over heel de wereld op één plaats.
Gelukkig voor ons was er op maandag opnieuw zon voorspeld want dan hadden we bij GetYourGuide een Blue Mountains, Scenic World All-inclusive tour geboekt.
Na een vroeg ontbijt hebben we ons naar het ontmoetingspunt begeven waar onze gids Robert ons keurig op tijd is komen oppikken. Na een tweede stop was ons gezelschap met 13 man volledig en konden we het binnenland intrekken.
Eerste stop was de iconische Three Sisters rotsformatie vanaf Echo Point. Eenmaal ter plaatse was er in de vallei, door de regen van de voorbije dagen, veel mist waardoor de bergtoppen amper te zien waren. Een kleine teleurstelling om de dag te starten maar dit zou Robert later op de dag meer dan goed maken. Daarna was het richting Scenic Railway om met de steilste spoor ter wereld af te dalen in het regenwoud. Via een boardwalk door het woud zijn we richting kabelbaan gewandeld terwijl Robert ons allerlei leuke weetjes wist te vertellen.
Tussenin waren de wolken aan verdwijnen en hadden we tijdens de rit met de kabelbaan een mooi zicht over Jamison Valley.
Nu de zon volop aan schijnen was hebben we op weg naar de lunch gevraagd aan Robert of er een mogelijkheid was om na het middagmaal nog even langs te gaan bij Echo Point. Geen probleem voor Robert, een stop van 10 minuten was ruim voldoende om het beeld dat we ’s morgens gemist hadden nu wel te zien. Prachtig het panoramisch uitzicht van de Three Sisters met de zandstenen kliffen en de met eucalyptus begroeide bossen.
Na nog een vlugge stop aan een waterval was het richting Featherdale Wildlife Park. Een klein maar leuk dierenpark waar je alle inheemse dieren kan vinden en waar je, mits betaling, een leuke foto kan maken met een koala en met een potje eten alle wallibi’s en kangoeroe’s met de hand kan voeden. Nadat ons dagje Blue Mountains zijn we aan een veerboot afgezet die ons terug naar Sydney heeft gebracht over de Parramatta River.
Na een carrière als tekenaar voor Disney Studios, lesgever en zanger/gitarist in een folkband heeft Robert zijn roeping als gids zeker niet gemist. Hij heeft ons een prachtige dag bezorgd die zeker nog lang zal bijblijven.
Op onze voorlaatste dag in Sydney stond er nog één bezoek op onze agenda: Bondi Beach. Net te ver van het centrum om te voet te gaan dus hadden wij gekozen voor de Hop On Hop Off bus (blauwe lijn) om ons naar het beroemde strand te brengen. Na eerst nog een stop aan het Allianz voetbalstadion was het via een oude buitenwijk van Sydney naar Bondi. Aan de zuidkant van het strand kan je een leuke wandeling maken over de rotsen van de ‘Coastal Walk’. Daarna hebben we via de zeedijk de volledige baai van Bondi Beach afgewandeld tot aan onze busstop aan de noordzijde van het strand. Met de bus zijn we dan via Vaucluse en Rose Bay terug naar het centrum gereden. De Hop On Hop Off bus is zeker een aanrader als je de verschillende buitenwijken van Sydney wil verkennen.
De laatste dag van onze reis was een feit. Gelukkig was onze eerste vlucht maar om 22u00 en konden we nog een dagje rondslenteren in Sydney. Via China Town en Darling Harbor zijn we richting Sydney Fish Market getrokken. Voor de liefhebbers van vis en schaaldieren, the place to be. Daarna nog een bezoek gebracht aan het Sea Life Aquarium voor we genoten hebben van een zalige pizza met zicht op de haven. In de namiddag hebben we nog een laatste keer ‘The Rock’ bezocht(cruise terminal). Daarna zijn we via Hyde Park richting hotel getrokken om onze bagage op te pikken.
Nu was het echt afgelopen en kon de terugreis beginnen. Een eerste, lange maar rustige nachtvlucht naar Dubai, een koffie tussen de blingbling winkeltjes op de luchthaven van Dubai en een tweede vlucht richting Brussel. Bagage oppikken en met onze chauffeur van dienst Yentl naar huis.
Een prachtige 35-daagse reis die ons uiteindelijk volledig rond de wereld heeft gebracht. Leuke mensen leren kennen, nieuwe culturen ontdekt, adembenemende eilanden bezocht, prachtige natuur gezien. Kortom een zak vol onvergeetlijke herrinneringen erbij.
Schrijf je dan snel op onze nieuwsbrief! ♥
Vind je niet meteen de cruise die je zoekt? Of heb je eens specifieke cruise aanvraag? Stuur deze dan snel via onderstaand formulier.
